Paal 9 is een begrip onder Texelaar en toerist (of iets daar tussenin). Je waait binnen voor een lunch, diner of lekker drankje. In de zomer op slippers, ’s winters op rubberlaarzen.

Hoe kom ik er?

Voordat je bij Paal 9 aankomt, doorkruis je een stuk niemandsland. Een ruig landschap, dat elk seizoen van kleur verschiet. Tijdens dat ritje naar zee begint het Grote Onthaasten. Zodra het helmgras de duinen aait, weet je dat er een flink briesje staat. Schotse Hooglanders zijn heer en meester in dit gebied. Je komt ze onderweg tegen op mosachtige paden. Knorrende maag en dorstige keel? Bij de strandopgang ligt ons paviljoen.

Hoe zitten we?

In Paal 9 geen strakke styling, maar knusse hoeken waar je met gemak de hele familie kwijt kunt. Ja, je vindt wat zandkorrels tussen de loungekussens. Strandbeleving pur sang, noemen wij dat.

“Jij zorgt voor het gezelschap; Paal 9 voor lekker eten en gezelligheid.”

Terwijl je de menukaart doorneemt, kunnen je gedachten afdwalen. Gebeurt ons ook regelmatig! Het uitzicht op zee ís ook betoverend. Of luister je met een half oor naar de verhalen aan de bar, met een vleugje bravoure verteld door eilanders?

Reserveren? Voor kleine gezelschappen is altijd wel een plekje vrij. Stap binnen en relax; daar is het vakantie voor! Pas vanaf 9 personen maken we een reservering. 

Goed gezien!

De oplettende wandelaar heeft het al opgemerkt. Paviljoen Paal 9 staat ter hoogte van strandpaal 10.33. Hoe zit dat? Wel, in den beginne (1953-1983) stond een houten gebouw op het duin bij paal 9. Het plekje bij de strandopgang richting het naaktstrand, aan het einde van ons parkeerterrein. Bij storm en hoog water beukten de golven tegen de wanden. In 1983 dreigde het hele pand in zee te spoelen. De maat was vol! Op een paar honderd meter verder verrees een nieuw paviljoen. Sindsdien hebben we geen natte voeten meer. De naam 'Paal 9' was zó ingeburgerd, dat konden we met goed fatsoen niet meer veranderen.